Premiera !

Zachęcona przez fanów, postanowiłam założyć bloga na temat moich rękodzieł. Robótki na drutach to moja pasja od tylu lat, że aż strach się przyznać. Zaczynało się od szalików z magicznie powiększającą się liczbą oczek w każdym rzędzie, skutkiem czego powstawały kuriozalne piramidy...
Nie, chwileczkę. Zaczęło się od nudy w czasie ospy wietrznej. Wtedy właśnie mój tata chwycił druty, motek włóczki i pod jego czujnym okiem wykonałam swoje pierwsze oczka. Piramidalne szaliki były zaraz potem.
A były to czasy butów Relax i ... anilany oczywiście. Wszechobecnej anilany, która, jak widać, głęboko zapadła mi w pamięć. W pierwszym roku mojej drucianej kariery wykonałam z rzeczonej włókniny mój pierwszy sweterek. Był w cukierkowo-różowym kolorze i nawet nie wstydziłam się pokazać w nim ludziom. Po tak dobrych początkach mój los był, zdaje się, przesądzony. Zamówienia sypały się jak z rękawa... Już niebawem wszystkie moje przyjaciółki z klasy były szczęśliwymi posiadaczkami anilanowych lub moherowych sweterków, blezerków i innych wdzianek.Żałuję, że nie mogę ich tu zaprezentować, jednak zaręczam, że stoją mi w pamięci jak żywe.

Wkrótce robótki ręczne stały się tradycyjnym sportem zimowym w moim domu. Gdy tylko otwierają się pierwsze skocznie narciarskie, czuję nieopanowaną chęć dziergania! I jest coraz gorzej, bo mamy sezon letni... Czy może być jeszcze gorzej? TAK! Przede mną jeszcze nieopanowana chęć zabrania robótki na zawody. Zawsze można wydziergać biało-czerwony szalik z napisem "Garbik, fajeczka". No tak, zatem prawdopodobnie będzie to blog o robótkach ręcznych. I o skokach narciarskich. No nie umiem tego oddzielić. Zapraszam do lektury!